ղինքր Ք՚որՀալիէյ կերպով մր« բայց ծերու^ նին գեո. պատասխա՛ն շի տուած տեսաւ, ա^ նոևց Հօր եղբօր գալր որ այն չբ^ակայքր խոտ Հան ե լու զբաղած ԱԱալով եր գին վեր^ի տուեր միայն լսած էր է 1|/» մտածէր որ եր^, գոզր Անգլիացի պիտի ԸԱար է որովՀետեւ երգածր Անգլիերէն եղանակ մրն էր՝ ուստի ծերուն մօտենալով րսաւ էրեն անգլիերէն • — (^արոն յ գուք թէպէտ ինծի բոլորող վին անծանօթ էք 9 բայց ձեր եր գին վեր որ բոլորովին կր տեսնուէր թէ ձեր սրտին խոր էն կր բղխէր, ինծի կասկած կուտայ թէ գուք պէտք է որ ՜ճանչեաք մեր ամե^ նուս երկնաւոր Հ այՐԱ * Աս^այ բաւական է ինծի, ես սա մօտիկ գեղիս ժողովբդա^ պետն եմ* ղոր լերանս ստորոտ ր կր տես^ նւսբ է յյ»^՛ որ օտարական Էք Հոս ե պար^ զութիէն կր սիրէք՝ կր Հրաւիրեմ* զձեզ րո^, լոր սրտովս մեր գիւղական բնակարանր » տ \քերր գերմաներէն պատասխանեց« « Հ^ատ շնորՀակալ եմ* ձեր ազնիւ Հրաւիրանացր ե կ*ընգունիմ* յօժարութեամբ է Հին նաւա^ պետէ մր շատ քաղաքավարութիւն չի պա^ Հ անգոսիր » է Աււ րսելով սկսսն երեկոյեան վերջալոյսին ժամանակ դէպ ի գէԼ՚ԱԼ ^Ր֊ թալ ք որուն զանգակատան ր կեոասենւոյ անտառ, է մ*ր մէ^ շինու.ած էր« նաւապետր ՛ճամբան երթալու ատեն պատմեց ժոզովրր*, դա պետին ք թէ այն օրր Հասած էր ԱՀ՜/՛*՛ պախի իՀեանր, ե իր աուա^ին գործր այն եղաւ որ \^էրպուրկի Հին բերդին այցելու^ թեան երթայ է
□ւցւէւշտճ ԵV
