- 39 -
Խ Քա1ՏԱՀ՚է զանոնք 4 Հորիզոնին ամէն
կէաերոլն վրայ կր ցանէ . ե. ինչ քանք աէ որ ընէ մէկը այս անտեսանելի յորձանքէ֊ նեբէն խալըսելու. Համար » որչչոփ ալ Հե^ աու կենայ նէ % ձար չքլայ » անո1<ք թա^ փանցեն իր մէքը կ. իրենցմ՛ով կը լեցըևեն զինքը * մարգ, միշտ իր գարուն զաւակն է < Ա^ո պետին Լս մարգիզուՀւդյն զարմանքը աոյնչավէ չէր շարժէր այն արապքոյ կարգի գոըծուն էութիւնը > որ արեան տսքութե^ նէն ե֊ երիտազարգութեա ն թափէն առս՚ք^ կու գար | որչափ այն խորին մազձոտու^, թիւնն որուն մէք^ կ՚իյնար երիտասարդը անմիքապէս իր տպք ե. բորբոքեալ իգձե^ րէն եւդքը ւ \*րաւցընէ » ինչւգէս կրնային ըմբռնել պյնպիսի ժամանակի մը Հիւան^ գութիւնը է յորուէՐ զուարթութիւնը քսան տարեկան կուրծքերէն պքսղրուած էր , ե ճերմսէկ մազերով^պսակուաձ գլուխնեբու քովլ կը գտնուէլ» ւ էւ սակպլն մսյքերնին յոգնեցընելոՀ այս նիւթիս վբպյ և մէկ^ տեգ խորՀելոոԼ, ՀագկըցսՖ որ աիոսի ինչու ան այն ատեն ան ցուց ած կեանքը միվթկերպ կեանք ^ըԱ էր 1ւ առ,անց զուարճութեան \ և. թէ թէսլէտ փպյտի քանդակագործութիւնը շաա սիրելի զրաւլ. մհմփ մըն է ք բայց պէպք չէր զարմս» նալ որ երիտասարդ սիրտ մը չկրնար ինքգին&ը բոլորովին անոր տալ։ էր
»քարգիզոլՀւդյն կարծիքը * ասպետն ալ վեր քու պէս Հաւանեցաւ աս՚ւր • թայց ինչ
□ւցւէւշտճ ԵV ՕօօջԽ
