- 109 -
ցեր էր | մեծ դ ա Հաւա՛ն դի մ՛ր իւորր ձի մր– տեսաւ իր դեղեցիկ թամ՚բովր ե ճոիւ զար*, դերովր տ կենդանին զինքր տեսնելուն պէս գլուիլ ր ՛Լեր վերցոլց և սկսաւ. իւրինքա լ ու*, րախու թեամբ։ \\նչպէս կ՛րյչայ դ րսաւ ինքն իրենք որ այս ձին առանց իր աԻրոքր Հոս դտնուի * քիչ մր առտք երթ՛անք յ նայինք արդեօք դժրազդութիւն մր չէ՛* մի պաաա^. Հած է Սյււ րսելով սկսաւ այն անդանգնե*, րուն մէք ՛Լեր ՛Լո՛ր իքնալով դէպ ի ձիան մ՛օտենալ^ րայց ան աստիճանի դժուարին ե վտանգաւոր տեղերէ պէտք էր անցնիլդ որ անշուշտ ետ դարձած կ*ՐԱար թէ որ Հեղեղ*, ներ ան վազած տեղէն ճամ՛բայ մ՛ր չի գրտ*, նար առաք երթալու է գտած ճամ՛բայէն
երթալով յանկարծ ժայոի մ՛ր վրայ ազեուա^ կան դէմքով մ՛արգ մ՛ր տեսաւ դ որ փայլուն զրաՀներ Հագած գետինր տարածուեր էր % նիզակր ե գլիւան սաղաւարտր Քովր ԴԸ֊ րուած։ ||յօ անծանօթ մարդան երեսին գոյնր ան աստիճանի նետած Էր որ երի*, տասարդ ֆրիտոլէնր չի կրցաւ ճսնչնալ որ սղք է արդեօք չէնէ մեռած* ուստի Քովր մ՛օտենալով ք բարեկամարար ձեռքր բոնեց Հարցնելով իրեն * (կարոն դ թնչ անիսէ |Լւ/ իւօսքին վբայ օտարականր ՚սչքերր բանալով սկսաւ երիտասարդին վրայ նայիլդ իաօսիլ֊ կ՚ուզէր Հետրդ բայց բառ մ՛ր րսելու կարո*, ղութիւն չունէր * վերքապէս ձեռքր դէպ ի բերանր տարաւ ե ետքր ցրցուց սաղաւար*, սար որ քոֆւ էր է ֆրիտոլէն դ Հասկցաւ որ՝
0ւցւէւ26ճ Ե7 ՇօօջԽ
