- 120 -
իւոստսնանք քեզի միշտ ջերմեռանդ րԱալու. ք որպէս զէ մեր Հայրր զմեզ տեսնելով ուրա^, իւանայ է Ո1/ աԷր է րնղունէ այս մեր ա^
ղօթքր » •
՚|էքււ ալ9 (|| լանշ9 րսաւ. աղջկան ր է ր սէ այն աղօթքր որ ամե՛ն իրիկուն կ*ընենք Հօրդ Համար տ
ՍքՀքէկր ձեռքերը միացնելով ըսաւ. Հե^ աեեալ աղօթքը տ Հ(\\մենակալ Հաստուած) դեռ չէ քնացած րնդունէ մեր Հօրը Համար բրած աղօթքնէս է ֆուր Էրեն որ Հանդէսա գանայ թշնամեացմէ՝ ե Հրեշտակներէդ մէկը իւաւ֊^ րէ | որ միշտ Հսկէ վրան տ սէրելէ մօրր
Հանդէսա քուն մ՛ր պարգեէ դ որ մոռնայ գէ֊ շերը էր տէւրութէէնր* §ու.ր որ մեր Հօր մէն ր ա ժ ան մ՛ան վերքէ գէշ^ՐՐ ԸԱայ այս% ^ ծագէ շոստ մ՛ր այն °ՐՐ "Ր է ր արու. Հետ նորէն միացնէ զմեզ » է
Աւ/^՜ն ամէն 9 րսաւ. մայրենին՝ արտսւ^ սուալից աչօք ։
Ան միջոցին պան գիւտին ալքերէն Հեղեղի պէս արցունք կր վազէր 9 ե ալ չկարենալով դիմանալ9 վրան առած սե զգեստը ք ճերմակ մօրուքր և մաղելէր մէկդի նետելով9 երե.֊ ցաւ. իրենց իր ասպետական զգեստովր որ տակէն Հագած էր 9 և թեերը բանալովդ կանչեց ուրաիւութեամ՚լ11
\\իրելիգ իմ՛ ^ոզալէա 9 սւՀ որդեակք իւՐ անձկալիք 9 եկէք որ Համ՛բուրեմ՛ զձեզ 9 ւ/օ^. տեցէք ձեր Հօրր է
