– Միտերանը պատասխանեց, որ այդպիսի փաստերի վրա ինքը երբեք աչք չի փակի։ Ես չեմ կարող ասել, որ Ֆրանսիայի Նախագահը համաձայնեց իմ բոլոր պնդումներին։ Ինձ թվաց, որ նա դեռեւս հավատում է, թե Գորբաչովը դեռ կարող է խաղալ համակարգողի կառուցողական դերը այն բարդ սոցիալ-քաղաքական իրադրության մեջ, որն այսօր ստեղծվել է ԽՍՀՄ-ում։ Սակայն նա խոստովանեց հանրապետությունների աճող դերը։ Եւ նույնիսկ հենց այն փաստը, որ նա ընդունեց ինձ հանգամանալից զրույցի համար, այդ դերի ընդունման վկայությունն է։ Մեկ տարի կամ նույնիսկ վեց ամիս առաջ այդպիսի հանդիպումն անհնարին կլիներ։
― Դա Ձեր առաջի՞ն հանդիպումն էր Միտերանի հետ։
― Այո։ Բայց ֆրանսիացի իմ մյուս զրուցակիցներից շատերի հետ ես արդեն ծանոթ էի։ Երբ մենք` «Ղարաբաղ» կոմիտեի 11 անդամներս, բանտում էինք, Ֆրանսիայի 11 քաղաքներ մեզ դարձրին իրենց պատվավոր քաղաքացիները։ Ինձ «որդեգրեց» Փարիզի քաղաքապետ Ժակ Շիրակը։
― Ուրիշ ո՞ւմ հետ եք հանդիպել եւ ի՞նչ արդյունքներ կան։
― Մենք հանդիպեցինք արտաքին գործոց նախարար Ռոլան Դյումայի հետ, այնպիսի խոշոր քաղաքական դեմքերի հետ, ինչպիսիք են սոցիալիստական կուսակցության առաջին քարտուղար Պիեռ Մորուան, Ազգային ժողովի նախագահ Լորան Ֆաբիուսը, խորհրդարանի միջազգային հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Միշել Վոզելը։
Առանձին ծրագիր էր կազմված ինձ հետ Փարիզ ժամանած Հայաստանի նախարարների խորհրդի նախագահի առաջին տեղակալ, էկոնոմիկայի նախարար Հրանտ Բագրատյանի համար։ Նա հանդիպել է արտաքին առեւտրի, արդյունաբերության, էներգետիկայի, կապի եւ այլ նախարարությունների ղեկավարների եւ պատասխանատու աշխատողների հետ։ Եւրոպական պրոբլեմների նախարար Էլիզաբեթ Գիգուի ղեկավարությամբ կազմվել է մանրամասն փաստաթուղթ-արձանագրություն, որը 11 ուղղություններով ամրագրում է մեր պայմանավորվածությունները տնտեսական համագործակցության շուրջ։ Այնտեղ թվարկված են 45 որոշակի ծրագրեր։
― Ակնհայտ է, որ բավականին արդյունավետ էին Ձեր շփումները նաեւ Ֆրանսիայի բազմամարդ եւ ազդեցիկ հայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ։ Հավանաբար ոչ պատահականորեն, Ձեր այցի հետ համըն
