դա ավելի արդյունավետ է, քան, օրինակ, առանձին վերցրած Նազարբաեւ – Ելցին միջնորդական առաքելությունը։
― Կա՞ն, արդյոք, Հայաստանում ընդդիմադիր ուժեր, որոնք համարում են, թե հակամարտությունը կարելի է լուծել այլ ճանապարհով։
― Կան։ Եւ ես ամենից ավելի վախենում եմ քաղաքական ամբոխավարությունից։ Ինչքան էլ տարօրինակ լինի, ես նույնիսկ պատրաստ եմ համաձայնել, որ իշխանության գան կոմունիստները, քան այն զավթեն քաղաքական բախտախնդիրները, ինչ ուժեր էլ որ նրանք ներկայացնեն։
Ընդդիմությունը մեր դեմ ոչ թե մեկ, այլ մի քանի խաղաքարտ ունի։ Դրանք մեր դժվարություններն են՝ Ղարաբաղ, աղետի գոտի, փախստականներ, քայքայվող տնտեսություն, շրջափակում… Ինչքան դժվարություն ունենք մենք, այդքան էլ խաղաքարտ ունեն նրանք։ Սակայն մենք բոլոր հիմնահարցերը ավելի արդյունավետ կլուծեինք, եթե հաղթահարվեր ղարաբաղյան ճգնաժամը։
― Եւ Դուք այդ հարցում լավատե՞ս եք։
― Շրջահայացության հետ ոչ մի ընդհանրություն չունեցող հոռետեսությունը քաղաքականության մեջ վնասակար է եւ բերում է հուսահատության, որը չի օգնում հիմնահարցի լուծմանը։ Ես, սակայն, ելնում եմ կյանքից[1]։
«Հայաստանի Հանրապետություն», 14 ապրիլի, 1992 թ.։
Թարգմանություն ռուսերենից։ «Օգոնյոկ» ("Огонек"), 4-18 ապրիլի, 1992 թ.։
Հարցազրույցը՝ Գ. Ժուկովետի եւ Գ. Մարտիրոսյանի , «Օգոնյոկի» հատուկ թղթակիցներ։
Հրատարակված՝ Լեւոն Տեր-Պետրոսյան. «Գլխավորն է հասնել խաղաղության» վերնագրով։
- ↑ Հարցազրույցն ավարտվում է վարողի հետգրությամբ. «Գտնվելով Բաքվում՝ «Օգոնյոկի» թղթակիցը խնդրեց Ադրբեջանի Նախագահ Ա. Մութալիբովին՝ մեկնաբանել Լեռնային Ղարաբաղում եւ նրա շուրջ տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունները։ Ցավոք, հանրապետության նախկին ղեկավարը հրաժարվեց հարցազրույցից»։
