Էջ:Ընտրանի.djvu/433

ԽՈՍՔ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ԵՐՐՈՐԴ ՏԱՐԵԴԱՐՁԻ ԱՌԹԻՎ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՎԱԾ ՀԱՆԴԻՍԱՎՈՐ ԸՆԴՈՒՆԵԼՈՒԹՅԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ

(21 սեպտեմբերի, 1994 թ.)

Սիրելի հայրենակիցներ,

Մեծարգո հյուրեր,

Շնորհավորելով ձեզ հայ ժողովրդի ազգային մեծագույն տոնի առթիվ՝ սկզբից եւեթ ուզում եմ շեշտել Անկախության երրորդ տարելիցի խորհրդանշական իմաստը. երեք տարին, իհարկե, կարճ ժամանակ է որեւէ երկրի կայացման ճանապարհին, բայց մեր դեպքում պարունակում է հատուկ խորհուրդ, քանի որ արդեն իսկ ավելին է, քան տեւել է Հայաստանի առաջին հանրապետության կյանքը։

Այլոց թերեւս այդպես էլ մինչեւ վերջ անհասկանալի մնալու^[1] դատապարտված կամ աննշան թվացող այս իրողությունը, դժվար չէ պատկերացնել, թե իրականում հպարտության ինչպիսի աղբյուր է՝ ավելի շատ իր անցյալով ապրող հայ ժողովրդի համար՝ անկախ գոյության եւ սեփական ուժերին ապավինելու հոգեբանական արգելքը հաղթահարելու տեսակետից։

Հայաստանի ներկա անկախությունն, ըստ այդմ, արդեն ժամանակի փորձությանը դիմացած փաստ է, հետեւաբար՝ անշրջելի եւ անկորնչելի իրողություն։ Եւ թող ոչ ոք պատրանքներ չփայփայի, թե շահարկելով առժամյա դժվարությունները, իր սին, եւ ըստ էության հակազ

1. Տպագրում՝ մնաց, փոխանակ՝ մնալու։ Ուղղում ենք ըստ ձեռագրի։