Էջ:Թութակ Թաղիդեանց (1847).pdf/10

Այս էջը սրբագրված չէ

Մինչ քո կուսան սիրելիք,
Զորս իբր անգին մատանիք,
Գողտրիկ կրծոց ունէիր,
Ցվերջին քո շնչել սիք՝

"Մոռացա՞ն․—Թո՛ղ մոռասցին,
Զի երեսաց բարեկամք՝
Ըզսէր իւրեանց յաչս ունին,
Չիք ի սիտսն խանդաղանք։

Ա՞յսպիսի քո ընտանիք․—
Սակայն փեսայդ ապերջան,
Ի գալն յաշխարհ աստանդիկ՝
Ձեռն ի հնար հեծութեան։

Ուսոյց տնկոց գարնանի,
Ըզքեզ ի խէժ արտասուել,
Յաշնան՝ զմահդ աղետալի,
Տերևաթափ աշխարել,

Հա՛րց ցըշուշան ցայն պայծառ,
Որ մենաւոր ի Մասիս,
Զիա՜րդ ըզքոյդ տայ տիպար,
Յորժամ հնչէ ցուրտ հիւսիս։