Էջ:Թութակ Թաղիդեանց (1847).pdf/11

Այս էջը սրբագրված չէ

Խոր ի ներքուստ մացառաց,
Զպարկեշտուհւոյդ յիշատակ,
Ուսաւ յերեսն ամօթխած,
Ջինջ նկարել Մանիշակ։

Մահն է վճիռ մահացուաց,
Այլ երանի՜ էր անձին,
Թէ քո նման՝ յոյս յԱստուած,
Եւ սիրտ ի սէր Փրկողին։

Յուղ անդարձ հասարակաց,
Ընթանայի կամովին,
Ընդ քեզ օրհնել միշտ զԱստուած
Յերանելեաց խորանին։

Ստտուեր սիրոյն ժմտացեալ,
Ձեռամբացի ազդ արար․
Որպէս Թէ կա՛ց, զի դեռ քոյ
Պայման կենաց չէ լցեալ։

Եւ զէտ ոգի զուարթուն,
Հեծեալ ի մեղմ սիւգ օդոյն,
Գնա՜ց, գնա՜ց, վերացա՜ւ
ՅԱնկարելեաց բարձութիւն։