Այս էջը սրբագրված չէ
Ուր տապահար֊ըն մըշակ
Լեզու պասքեալ ի պապակ,
Թողու յանդի ըզգութան,
Առ ջուր դիմել զովութեան։
Եզինք ի հերկ և ի տօթ՝
Յոգի եղեալ ապաստան,
Ժամէական քաղցր արօտ
Ի ծարաւս անդ մոռանան։
Թուփք տերևատ, աստ և անդ
Մացառ փշուտ դժնկան․
Ցըցին երկրիս ի մարամնդ,
Մեզ ընդ ծառոց բազմոստեան։"
ՀԱՅԿ ի տեսիլ Հայկազնին
Դարձուցանէ զարժանին․
"Ո՛ւր էր Ադին փափկութեան,
Զայն թողի ձեզ՝ Հայաստան։
Ուր յիշատակն երախտեաց
Հաւուն իմոյ ետ Աստուած․
Զա՛յն ի Նորա երախտիս՝
Անուանեցի ձեզ՝ Մասիս։
