Էջ:Թութակ Թաղիդեանց (1847).pdf/37

Այս էջը սրբագրված չէ

31

ԲԱՅՑ արդ առ քեզ՝ կարդամ Մուզայդ երկնային ,
Իմանալի լուսոյն ծնունդ ծոցածին •
Որ սփածեալ զանտարրափակ անձամբ քով
Յանշամանդաղ մասանց լոյ՝ զմարմին ,
Պարայածիս ի լռին թաւս անտառաց ,
Բորբել սիրով սառուցեալ սիրտ քերթ ողաց
Ոյք ընկերետլ մոռացութեան՝ մնութեան՝
Կան և կառին զօրէն ան շարժ արձանաց :
Մինչև տեսցեն ըզքեզ զինու յաղթութեան
Աստուած առաք՝ եկեալ ինքեանց օգնական -
Վանել ուռամի ոլստընդոստ շանթ ի քոյ
՛ի մտաց իւրեանց զՔիմեռայս ուրուական :
ի ի քեզ, որ ես հանդիսարան պատկերաց
Գերատեսակ գեղոյ համայն գոյութեանց •
Նկարելով ուշոյ նոցա զոր սիրուն՝
Առնել գործոց վեհ ընութեան երգեհոն :
Եւ գիս—ով զիս , ուսո Օզիդ աստուածեան .
Ջաշտինայ ողբալ զելըս կորստեան ,
Ջոր ցանկայի զէտ մարգարիտ անստգիւտ
Պահել յաւէժ ՛ի տուփ սրսիս անկորուստ :
Ասա, հի՞մ գեղ և թ շնամի իւր ինքեան ,
Յուսահմայ ջադուն անյոյս կորստեսն ,
( Որ տածէ յայլս նախանձ և հեռ , քան թէ սեր,
Յինքեան՝ միայն զկուրութիւն ընտրու թ եան , )
Հրապուրեաց զմիտս ամբիծ- աղաւնոյն ,
Արհամարհել ընդ Դիւցազանց միութիւն .
Եւ զհանդերձեալ զեզ քան զմին զիւր պսակ ,
Ընդ արծաթոյ փոխանակել, զգիտու թ իւն :