Էջ:Թութակ Թաղիդեանց (1847).pdf/38

Այս էջը սրբագրված չէ

32

Եւ կամ զիարդ անդաստան սիրուհին,
Ունկն մատոյց դժոխալուը Պատողին
Ի ընդ անմահից՝ անմահանալ խոտելով՝
Գիրկս ակամայ ած ոսկերաձ գրաստին :
1
ՉԵՒ էր Կրով նախաշարհիկ ծերունին ,
Ակնապարար ակն Արևու , կամ լուսին ,
Չե իսկ Արգոս հարիւրաչեան պահ երկնից .
Տեսեալ երբէք՝ զարմանս այսքան անքնին ,
Ջիով կարծէր թէ առարկայն սիրոյ ղից ,
Բիրտ Բեղոնի պիտի լինէը կենակից •
Կամ՝ ով թուէր թէ կոյան այնքան երկնային ,
փողոյ պիտի ծախէր զաշխոյժ հասակին :
Սակայն արար—կոյը տենչանաց արժանին
Զ արհամարհան—սըն վառարան իւր խղտին ,
Ուր մոսնէ իրը ի խարոյկ դագաղաց ,
Հանապազօր բղջակիզել ըզ`ոզին :
՛ի կարծեցեալ երջանկութեան՝ տպեր ջան
Նստի թաղեալ՝ համակ ի թ ո խ թախծ ու թ եան
Թե արամբի , այլ զէտ այրի մենաւոր ,
Լայ և ողջոյ վասն իւր անգիւտ կորսսեան և
L
Զի ընգ առաւօտ—ըս յառուցել վաղորդեայն ,
Խնկէ ի վեր զվէտ առ վէտ խէժ զղջման,
Այլ զուր նորա անմեղութեան պատրուակ ,
Երբ Դիք չեն համ ընդ գողունին պատարագ ծ
Որ նա այլում` սիրտ զկայան զղջութեան,
Զղջալ նորա է ազդակից գողութ եան •
Որ գողացեալ զբերս անդոյ օտարին,
Պատարագէ որոց օտար է ինքնին