Էջ:Թութակ Թաղիդեանց (1847).pdf/39

Այս էջը սրբագրված չէ

33

ԱՅՍՊԷՍ աւուրք երանութեան մեկնեցան
Յանդտրձ ի դարս յաւիտենից թաղեցան -
Եւ Հաշտինա թէ ակամայ՝ թէ կամայ
Ընդ սեաւ քօղով ստորանկեալ Հիմենայ :
Ուսաւ ի դառըն դպրոցին փորձութեան ,
՚ի միտ առնուլ զյարդ Դիւցազանց , թ է որքան -
Եւ հուսկ ուրեմն մորմոքելով նուագեաց
Թէ՝ տրտմութիւն էր վրիպումն ցանկութ հանց:”
“ԱՒԱՂ կարդամ հազար անգամ, մինչ իս գամ,
Թէ էր ծնողք այսօրինակ նանրացան
Մինչ զինքնալոյս արեգակամբ քամահել,
Եւ զիս Աստղիկ ընդ Բեղոնի շաղկապել:
Հատանելով ի սուրբ գրկացն անմահից
Ջիս մարգտրիտ տալ առաթուր գել խոզիս,
Ոսկի ունի՞, ձուլեսցէ թող յիւր կոկորդ ,
Իշացլուն Մեդասայ էր այդ անձկոթ
կոյը Հայը, կոյը մայր,—ա և դու բաղտ զաչացու,
Ջիարդ զկեանս իմ արարիք ոսկւոյ զու,
Կարեն արդ ձեր հալանք և հանք պսպղունք ,
Պատասխանել աշխուժանաց վեհ սիրոյ :
Ընչաքաղց Հօը ագահութեամբ ժողոված
Հարստութիւն լնու զտեղի ն պարծանաց -
Կոյր ընտրութ իւն. յորժամ զող զայդ գողանայ՝
Յայնժամ` իսպառ յոյս քո չուառ նանայ
Հողս իւր գլխոյն ահա հարուստ է Բեղոն
Բայց ես կարէ կառավարել մի՞ ըզնոյն
Ոսկեհամետ այս յաւանակ անոպայ ,
Որ քան կայ, քանի մնայ՝ իչանայ :