т, I. соч. Пушкина с объясн, ИХ и сводом- отзывов критики, Л, Поливанова, Руслан и Людмила).
Но нужно помнить էն էլ, որ էս ամենը հետո հայտսվեց ու ասվեց։ Դրա համար հարկավոր էր՝ մքւ Իելինսկի գար ու ամեն մեկին ցտւյց տտր իր տեղը։ Իսկ միսչե նրա գալը, էդ ասս Դրամբ– յասնեբն ու Ս. Հ.-երը ե ՏքւտՕց խրախուսող ոէաւակաճ «Մշակներն» ու «Հովիտները», որ շարունակ կուրծք էին ծեծում, թե իրենք գրականությա11 ու ազգի սիրուց են էրվում, շատ մտքեր ու շատ արյուն պղտորեցին։
Սառճսսփրտ Крыаов-ը էդ պթոշ կրիտիկայի» ծանր տպավորության տակ իր սրտի ցավը թողեց ոոաաց գրականության մեջ մի քսայակով.
|
Պուշկինի բարեկամ իշխան Վյազեմսկին առաջարկում էր ուժով լռեցնել էդ իդիոտներիս՛, իսկ Պուշկինն ինքը, տեսնելով, որ քննադատը չի կանգնած իր առջե, այլ բթությունը, որ դուրս է ե– կել իր կոպիտ Տճոքը բարձրացրել միայն հարվածելու հանուն հայոենիքի ու գրականության, նրա հաստ ու տափակ ճակատը խարանեց մի շարք էպիգրամմաներով, որոնք հայտնի են «На Каченовского» ընդհանուր վերնագրով։ Ահա նրանցից մինը։
Нахальство, Аристарх, таланту не замена, Я буду всё поэт, тебе наперекор, А ты останешься всё тот же крохобор, Плюгавый выползок из гузка Дефонтена16.
Եվ էստեղ ես ուզում եմ պարծենալ ու հիշեցնել, որ ես Պուշկի նի նման անքաղաքավարի չեմ վերաբերվել դեպի իմ Արիստարխները, ու էս տեսակ բաներ չեմ ասել սրանց, թեև
