Ձեր վարդերը թողիք մեզ մոտ,
Ափսոսում եմ ես սըրտանց,
Եվ նրանց բույրն անուշահոտ
Ափսոսանքով է լըցված։
5
Ափսո՜ս, ափսո՜ս… ինչո՞ւ եք դուք
Ձեր վարդերը մոռանում.
Չէ՞ կան բաներ մեր կյանքի մեջ,
Որ մոռանալ չի լինում.—
Չեն մոռանալ աղջիկ ու սեր,
10
Չեն մոռանալ վարդ ու բույր…
Առանց նրանց՝ կյանքը ձմեռ
Ու գիշեր է սևաթույր։
Թե մոռացան— առավոտը,
(Մի գիշեր է միայն անցնում),
15
Ո՛չ այն սիրտը, ո՛չ այն հոտը
Էլ չեն գըտնիլ նըրանցում…
Ձեր մոռացած այն վարդերը
Ուղարկում եմ ես ահա,
Դեռ մնում են ողջ թերթերը,
20
Բայց բուրմունքը— էլ չըկա։
