Լուսավոր կյանքի սիրով երջանիկ
Ու ձըգտում տըվիք— ձըգտել դեպի վեր,
25
Քանի որ դուք կաք, քանի կըմնաք,
Հոյակապ սյուներ հայության ոգու,
Մենք միշտ անսասան առաջ տի գնանք,
Ինչքան մեր ճամբան լինի ահարկու։
Եվ տոն կըտոնենք էսպես խնդագին,
30
Եվ թող իմանա բովանդակ երկիր―
Ապրում է անմեռ հայությունը հին,
Ապրում են անմահ իրեն գիրքն ու գիր։
