Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/309

25 Ա՜խ, առնեի եղբոր ձեռով
Բախտի ձըգած քողը տըրտում,
Որ նա հառներ իր ողջ գեղով,
Ապրեր անփույթ էն ճոխ հովտում,
Վերին Պոետն ուր որ նըրան
30 Կերտեց, դարձավ ապշեց վըրան։