Թռի՛ր, սլացի՛ր,
Գնա հեռացիր։>
25
Վարք ու բարքով, խելք ու մտքով հատը հատին չպատահին,
Ախ ու վախով պիտի ապրեն, վայ նրանց դառն օրերին.
Ա՜խ, դժվար է, սիրուն կռունկ, դժվար ապրել միասին,
Ընկեր լինի, թե հարևան, ծառա, տեր, թե ամուսին.
Կռունկ, ի տար, օ՜ն,
30
<Դեհ, դեպի Տարոն
Թռի՛ր, սլացի՛ր,
Գնա հեռացիր։>
Թե տեսանես ողջ Պարսկաստան, արաբ, հույն կամ լեռնական
Զորք ժողոված ու պոկ եկած արշավում են Հայաստան.
35
Ասա, կռունկ, ասա, հոգիս, այդ ի՞նչ անթիվ զորք, բաբան.
Ասա, կռունկ, ասա, հոգիս, Մամիկոնյանք էլ չըկա՞ն.
Կռունկ, ի տար, օ՜ն,
<Դեհ, դեպի Տարոն
Թռի՛ր, սլացի՛ր,
40
Գնա հեռացիր։ >
Մշու շքեղ մշուշապատ դաշտի միջով համարձակ
< . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . >
45
Սուրբ շիրիմներն իմ հայրերի՝ ահեղազոր դյուցազանց
Ոտնատակի անարգում են քյուրդ, տաճիկը լիրբ, անսանձ,
Մշու սուլթան սուրբ Կարապետ մեր տաճարը վեհափառ
Ինչ, սև սգո քուրձ է հագել, ողբում է անմխիթար։
Կռունկ, ի տար, օ՜ն,
50
<Դեհ, դեպի Տարոն
Թռի՛ր, սլացի՛ր,
Գնա հեռացիր։ >
