Գինի էր առնում իր փողի շահում,
Մեծ էր թե ինչ որ— այն էր գյուգյումը,
Ո՞վ դեմ կըխոսեր— թեկուզ մտքումը—
Ա՜խ, ինչպես լավ էր,
30
<Էն վախտ Շուլավեր։>
Հիմի աղքատի— հարուստի համար
Բերել են մի չափ շինել հավասար,
Վրան էլ գեղի պեչատն են զարկել,
Պետք է նրանով շիրա հավաքել։
35
Էս ինչ նոր ցավ էր—
<Ափսո՜ս Շուլավեր։>
Գեղի քյասիբին պապական ծեսով
Փող էինք տալիս 60 տոկոսով—
Դեռ խեղդում էինք պարտքերի տակին
40
Եվ հետո խլում տունը կամ այգին—
Ա՜խ, ինչպես լավ էր,
<Էն վախտ Շուլավեր։>
Ասում են հիմի զակոն է եկել,
Որ այս տեսակ բան թե անենք մեկ էլ՝
45
Վինավաթ կըլնենք ու Սիբիր կերթանք.
Հապա էլ ինչո՞վ անենք աշխատանք—
Ա՜խ, էս ինչ ցավ էր—
<Ափսո՜ս Շուլավեր։>
Ախ, մի ժամանակ մեր ամբողջ գյուղը
50
Գիտեր պաչոտնու ահն ու երկյուղը—
Գիտեր, որ մենակ պաչոտնին էր մարդ,
Մյուսները նրան կամ ծառա, կամ պարտ.
Ա՜խ, ինչպես լավ էր,
<Էն վախտ Շուլավեր։>
55
Հիմի, տեր աստված, այս ի՞նչ է դառել,
Աղքատ և գյադա լեզու են առել,
Խոսում են, վիճում, դատում, պահանջում—
