Պաչոտնու հարգը էլ չեն ճանաչում—
Ա՜խ, էս ինչ ցավ էր,
60
<Ափսո՜ս Շուլավեր։>
Առաջ ժամանակ ամեն պաշտոնում
Պաչոտնի մարդ էր ընտրված լինում
Հարուստ ու դիրքով, մազով ու միրքով—
Գործն էլ տանում էր պաչոտնու կարգով.
65
Ա՜խ, ինչպես լավ էր,
<Էն վախտ Շուլավեր։>
Էնպես վախտի ենք հիմի պատահել—
Նոր ձվից ելած ամեն մի ջահել,
Որ գլխին ճերմակ մի մազ չունի դեռ
70
Դառնում է գեղի սուդիա-տանուտեր—
Ա՜խ, էս ինչ ցավ էր,
<Ափսո՜ս Շուլավեր։>
