Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/392



ԱՆՈՒՇ ԸՆԿԵՐ

Անցել են օրերն այն երանելի,
Հին հիշատակներ իզուր եմ կանչում,
Լռել են ձայներն ուրախ երգերի,
Եվ դաշտերն այնպես էլ չեն կանաչում.

5 Վիշտը չորացրեց լարերը սրտիս,
Չեն դողում նրանք այլևս աշխույժ…

382