Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/446

Այս էջը հաստատված է

Մեր-մանուկ այսպես
Գրկված են, քնած.
Վերևիցն ասես
20 ժպտում է աստված։

Միայն աղմկում է
Այս լռությունը
Գյուղացու սայլի
Խուլ ճռնչյունը։

25 Եվ նրա գլխին
Կանգնած գյուղացին
Հորովել է երգում,
Հանգիստ է հոգին։

Երջանիկ է նա
30 Բնության գրկում,
Հոգետանջ ցավեր
Չունե յուր սրտում։


6 է II Հովտում ողջ գյուղը
ՀԻՆ ՕՐՀՆՈԻԹՅՈԻՆ
(էջ 28)
2 Հհ, Դփ Իրանց հասակի կարգով, ծալպատակ,
11—12 Նըրանց առաջին գլխամերկ կանգնած,
Ձեռքներս խոնարհ կրծքներիս դրած,
19 Եվ մեզ օրհնեցին. «Ապրե՛ք, երեխե՛ք,
27—23 Ուրախ երգերըս վշտալի դարձան
Եվ ես հիշեցի մեր օրը լալիս,
27 Խաղաղություն ձեզ, մեր խելոք պապեր,