Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/447

Այս էջը հաստատված է



1888
ՆԱՀԱՏԱԿ
(էջ 30)
Ինքնագրի մշակման պատկերը
2 Երկնաբերձ լեռան [ծառաշատ] կրծքին,
3 ա Դրախտի հուսով մի սուրբ նահատակ,
բ Հանգչում է վաղուց մի սուրբ նահատակ,
4 ա Հանգչում է հնուց, դարերից ի վեր
բ Կուսական և թավ ծմակի միջին,
9—18 Չի պահպանվել։
28 ա Բարձրացավ տաճար մի մեծակամար։
բ Բարձրացավ խորան գեղեցկակամար։
25—37 Չի պահպանվել։
39 Եվ ժողովուրդը
(տողի շարունակությունը չի գրված)
44 Մարդկերանցն անհայտ մեղքերի համար։
47—56 Չի պահպանվել։
65—73 Չի պահպանվել։
83—92 Չի պահպանվել։
101—104 Չի պահպանվել։
1889
«ՆԵՐԻ՛Ր, Ո՛վ ԿՈԻՅՍ, ՈՐ ՀՈՒԶԵՑԻ…»
(էջ 41)
13 ինք. Ների՛ր, ո՛վ կույս, եռմունքիս
«ԵՐԲ ԵՍ ՏԽՈՒՐ, ՀՈՒՍԱՀԱՏ…»
(էջ 43)
10 ինք. Ունի նաև՝ Հուսադրում է [ինձ] հանկարծ․