Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/462

16֊ից հետո	Այստեղ տուր ձեռքդ, մոտեցիր, ընկեր,
	Մի նայիր ետև, ինչ է կատարվում…
	Մենք խո եղբայր ենք դարերից ի վեր,
	Մեզ խո միևնույն կրակն է այրում[1]։
	Մոտեց<իր>… իմ հին բարեկամ,
	Եվ թող որոտան լեռները բոլոր,
	Թող լինեն վկա մեր նոր հաշտության–
	Խոսքը վերջացրեց Մասիսն ալևոր։
19	Այն սեգ լեռները [համբուրվում] ողջունում էին։

1893 «ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ… Ա՜Խ, ԵՎ ԱՅՍ ՀՈԾ…» (էջ 134) Տարբերակ ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ

Քրիստոս հարյավ… ա՜խ երանի
Կենդանանար իմ մեջ էլ
[Խնդությունը] Սուրբ եռանդը հին օրերի,
Որ շատ վաղուց է շիջել։

5 Երանի թե նույն սաստկությամբ
Սիրո կիրքը ևս հառներ,
Երկինքս էլի դառնար անամպ,
Միտքըս ուժգին սավառներ…։

Լռի՛ր, անմիտ, ինչ ես լալիս
10 Վհատ ձայնով ծերության,
Դեռ քո ճամփին լույս է տալիս
Ճառագայթը վաղորդյան։

1. Ունի նաև՝ Մեզ խո միևնույն կարոտն է այրում։