Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/463

Այս էջը հաստատված է

Դեռ կան հոգուդ գաղտնարանում
Կյանքի ժպիտ, սիրո բոց.
15 [Նրանք կարթնեն] Պիտի հառնեն որպես հնում
Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց։


«ՀՈՍԻ՛Ր, ԱՐՏԱՍՈՒՔՍ ԱՆԿԵՂԾ ՏԽՐՈՒԹՅԱՆ…»
(էջ 137)
2—3 ինք. [Որպես] գարնան հորդահոս տարափի նման,
Որ ծաղկեցնում է [խոպ] ծարավ արտերը…


ԱՅՎԱԶՈՎՍԿՈՒ ՆԿԱՐԻ ԱՌՋԵՎ
(էջ 139)
1—3 Մճ, Դ, Դփ Ծանր ալիքները լայն օվկիանոսի,
Խառնելով շերտը մռայլ մշուշի,
Կուտակվում էին գոռալով ահեղ,
6 Անեզր և անվերջ
8 Ծեր նկարիչը հուզված տարերքին.
9 Եվ հնազանդված հանճարի ձայնին,
ԲԲ Եվ լուռ, հընազանդ հանճարի ձայնին,
10 Մճ Սև ալիքները, փոթորկի ժամին։
11 Մճ, Դ, Դփ Կտավի վերա


ՀԱՅ ՈՒԽՏԱՎՈՐԻՆ
(էջ 140)
1—2 Տզ, Լ V Գնա՛ս բարով, հայ ուխտավոր,
Երանի քեզ, ա՛յ ուխտավոր,
4 Ուխտ ես գնում դեպ Այրարատ։
5 Տզ Եվ կարոտած աչքի նըման
ՆԱ, ԲԲ Եվ հարազատ աչքի նըման
14 Տզ Հար կըխաղա ալյոք վետ-վետ