Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/464

Այս էջը հաստատված է
Կըփայլփլի ծըփանքներով,
Կըհորինի լույսերի ծով։
15—16 Տզ չունի
16 ՀԳ Սևանում է, ինչպես սև ամպ…
16-ից հետո ՆԱ Ո՞վ իմանա՝ ի՜նչն է հուզում,
Ի՛նչ է հիշում, ի՜նչ է ուզում…
17 Տզ Հապա այն սա՜րն, այն սար հսկան,
LV Իսկ Մասիսը, էն սար հսկան,
18—19 Տզ Այն սարերի սարն ու արքան,
Կապույտ երկնի ծոցը մըտած,
20 ԲԲ Ճերմակ գլուխը ամպեր փաթթած,
21 ԼV Ահա կանգնեց վեհ ու տրտում
22 Տզ Քո առաջևն ու քո սրտում…
Քու առաջին ու քու սրտում…
23—50 ԼV չունի
29 Տզ Այն երկնահաս Մասյաց կատար,
30-ից հետո Այս էլ հիշիր աղոթքիդ մեջ,
31—32 չունի Կարոտ հոգով հայրենատենչ
Եվ լավ դիտե դու սրտադող
Հայոց անվան այն վեհ կոթող։
31—32 չունի
36—37 Տզ, ՆԱ Կըբարձրանա սուր-սուր գըմբեթ,
Ու կըխոսի մարդու հոգուն՝
39 Տզ Այնտեղ, արյան դարերից վեր,
44 ՆԱ էնտեղ լցված անեղ հոգով,
47—50 Տզ չունի։

Չորրորդ հատվածն ըստ ՆԱ-ի

Սիրուն է տեսքն էն լըճակին,
Տաճարը սուրբ, լյառն ահագին,[1]
55 Բայց ավելի մեծ ու շքեղ
Արծիվ հայրիկ ունենք էնտեղ,[2]
Ճերմակահեր և հոգեհուր,
Հսկայատիպ կանգնած ամուր,

  1. 54 Տզ Տաճարը սուրբ, լեռն ահագին,
  2. 56 Արծիվ Հայրիկ ունենք այնտեղ,