Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/465

Ինչպես կաղնին Լիբանանի,
60 Որ հողմերին ծաղր կանի,^[1]
Էնտեղ արթուն կանգնել է նա^[2]
Լուսավորչի շիրմի վըրա,
Բազուկն հպարտ հենել կողքին,
Կանգնել է մեծ ու ահագին,
65 Ու արծըվի աչքերն հընոց^[3]
Սևեռել է կողմերն Հայոց,^[4]
Կողմերն Հայոց ու շատ հեռուն,
Դիտե ցրված իր ձագերուն…^[5]
Ա՜հ, ուխտավոր, աստված սիրես,
Եվ ի՛մ կողմե աջն համբուրես։

ՆԱ ՆՍՏԱԾ ԷՐ․․․ (էջ 142)

4 Տզ	Այնպես ազդու պատմում էր վիշտն իր սրտի,

ԽՐՃԻԹՈԻՄ (էջ 143)

7 ինք․	ա	— Մենք հաց չունենք, ձեզ մատաղ ես,
	բ	— Քիչ էլ կացեք
10 Լույս		Դու ասացիր՝ քարափին
11 Լույս	ա	Հենց որ դիպչի շողքն արևի
	բ	Հենց որ զարկի շողքն արևի
Լույս		Երբ որ զարկի շողքն արևի
17—18 ինք․		[— Հաց չի գըտել ձեր ապին դեռ

1. 60 ինք․ Որ հողմերուն ծաղր կանի,
2. 61—62 ինք․, Տզ Այնտեղ արթուն կանգնել է նա
   Լուսավորչի շիրմի վերա
3. 65 ինք․ Եվ արծիվի աչքերն հընոց,
   Եվ արծըվի աչքերն հընոց,
4. 66—67 Տզ չունի
5. 68 ինք․ Հովվե ցրված իր ճուտերուն…