Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/565

Այս էջը հաստատված է

«ՇԱՏԵՐԻ ՆՄԱՆ ՆԱ ԷԼ ԽԵՂԴՎԵՑԱՎ...»

(էջ 50)

Գրված է 1890 թ. ապրիլի 22-ին:

Ըստ Տ. Փիրումյանի հուշերի՝ ուղղված է այն մարդկանց դեմ, ովքեր դատապարաել են «Չոփուռի տղաներին» և նրանց նման «գաղափարական» ավազակներին առանց հաշվի առնելու ավազակության սոցիալական պատճառները (տե՛ս ԹԺՀ, էջ 346):

ԹԸԱ պատառիկների մեջ պահվում ՝ 12—16-րդ տողերի ինքնագիրը:

Առաջին անգամ տպագրվել է ԲՄ I, էջ 92, այնուհետև՝ ԵԺ I, 35։

Արտատպվում Է ԲՄ I-ից։

Տե՛ս նաև «Նահատակ» բանաստեղծության ծանոթագրությունը։


ԽՈՐՀՐԴԱԾՈՒԹՅՈՒՆ

(«Ո՞րն է դրախտը,— վայրն երանավետ...»)

(էջ 51)

Գրված է 1890 թ. ապրիլին։

ԳԱԹ՝ Հովհաննես Մալխասյանի ֆոնդ, № 152 պահվում է 1—18 տողերի ինքնագիրը, որ Թումանյանը նվիրել է Մալխասյանին հետևյալ ընծայականով. «Հիշատակ պ. Հ. Մալխասյանին, 29-ին հունվարի, 1891 թ., Թիֆլիս»։

Առաջին անգամ տպագրվել է Մճ, 1891, № 7—8, էջ 877—878, այնուհետև՝ ԲՄ II, էջ 160—161, թվագրված՝ «1890 թ., ապրիլ», ապա՝ ԵԺ I, 36-37:

Արտատպվում է ԲՄ II-ից։


ՄԱՐԳԱՐԵ

(«Երբ որ վեհության կնիքը ճակատին...»)

(էջ 53)

Գրված է 1890 թ. մայիսի 1-ին, Գր. Արծրունու հրապարակախոսական գործունեության քսանհինգամյակի կապակցությամբ։ Այս մասին բանաստեղծի ժամանակակից Տիգրան Փիրումյանր գրում է. «…Նույն Արծրունուն էր վերաբերում նաև «Մարգարեն», բայց Թումանյանը կամեցավ