Առաջին անգամ տպագրվել է ԲՄ II, էջ 117, թվագրված՝ «1891 թ. մայիսի 7», այնուհետև՝ ԵԺ I, 71։
Արտատպվում է ԲՄ II-ից։
«ՀՈՒՍԱՀԱՏՈԻԹՅՈՒՆԸ ՏԻՐԵԼ է ԿՅԱՆՔԻՆ...»
(էջ 95, 445)
Նվիրված է Պետրոս Ադամյանին։
Դատելով արտիստի հիվանդ լինելու մասին ոտանավորում արված ակնարկից, պետք է գրված լինի 1891 թ. գարնանը, երբ Ադամյանը կոկորդի տուբերկուլյոզով ծանր հիվանդ պառկած էր Կ. Պոլսի «Ռուսական նիկոլաևյան հիվանդանոցում»։ Այս ոտանավորով Թումանյանը հայությանը կոչ է անում նյութական օգնություն ցույց տալ հիվանդ արտիստին։
ԳԱԹ Թֆ № 23 պահվում է մեկ ինքնագիր։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԳԹ, 1932, № 27, այնուհետև՝ ԵԺ I, 445։
Տպագրվում է ինքնագրից։
ՀՐԱԺԵՇՏ
(«Այստեղ ահա կըբաժանվենք...»)
(էջ 96)
Գրված է 1891 թ. մայիսի 27-ին:
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԲՄ II, էջ 158, թվագրված՝ «1891 թ. մայիսի 27», այնուհետև՝ ԵԺ I, 72։
Արտատպվում է ԲՄ II-ից։
ԽԵՂՃ ԱԴԱՄՅԱՆ
(«Ճանաչում էի ես նրան, ընկեր...»)
(էջ 97, 445)
Գրված է, հավանաբար, 1891 թ. հունիսի 4-ին, Պետրոս Ադամյանի մահվան օրը:
