գիշեր էր, պառկեցի դագից հեռու, կալի մոտ ու էստեղ էր, որ գրել եմ «Է՛յ աստղերը...» (տե՛ս Ն. Թումանյան, Հուշեր և զրույցներ, Երևան, 1969, Էջ 240),
«ԵՐԲ ԽՈՍՈՒՄ ԷԻՐ, ՊԱՏՄՈՒՄ ԷԻՐ ԻՆՁ...»
(էջ 100, 446)
Գրված է 1891 թ. հոկտեմբերի 10-ին։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԲՄ II, էջ 82, թվագրված՝ «1891 թ. հոկտ. 10», այնուհետև՝ մասնակի փոփոխություններով՝ ԲԲ, էջ 24, ապա՝ ԵԺ I, 75։
Արտատպվում է ԲԲ-ից։
ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
(«Քո աչքերում, որ փայլում է...»)
(էջ 101)
Գրված է 1891 թ. նոյեմբերի 9-ին:
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԲՄ II, էջ 157, թվագրված՝ «1891 թ. նոյեմբ. 9», այնուհետև՝ ԵԺ I, 76։
Արտատպվում է ԲՄ II-ից:
ՈՒՐՈՒ
(«Դո՞ւ ես, իմ սիրո՛ւն...»)
(էջ 102, 446)
Գրված է 1891 թ.։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ «Սիրո տեսիլներ» վերնագրով, տպագրվել է «Թատրոն» հանդեսում, 1899, № 1, էջ 31, այնուհետև, մշակված՝ ԲԹ, էջ 19 և ԲԲ, էջ 18, ապա ԵԺ I, 77։
Արտատպվում է ԲԲ-ից: Պահել ենք ԲԹ-ի կետադրությունը։
