Նմանություն է Մ. Նալբանղյանի՝ Բերանժեից փոխադրած նույնանուն բանաստեղծության կամ, ինչպես նկատված է, ավելի շուտ պարոդիա է՝ գրված նույն մոտիվներով (տե՛ս Էդ. Ջրբաշյան, Չորս գագաթ, Երևան, 1982, էջ 78—79):
ՄԵՐ ԱԶԳԱՅԻՆ ՎԻՊԱՍԱՆ ՊԵՐՃ ՊՌՈՇՅԱՆՑԻՆ՝
ԻՐ ՔԱՌԱՍՆԱՄՅԱԿԻՆ
(«Այնտեղ ծնված ու մեծացած…»)
(էջ 178)
Գրված է 1899 թ., Պերճ Պռոշյանի գրական գործունեության 40-ամյակի առթիվ։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է Տզ, 1899, 16 մայիսի, № 17, էջ 409, այնուհետև՝ ԵԺ I, 133,
Արտատպվում է Տզ-ից։
5—6-րդ տողերում Թումանյանը նկատի ունի Խաչատուր Աբովյանին, որի «Վերք Հայաստանի» վեպի խոր ազդեցության տակ է Պռոշյանը գրել իր առաջին վեպը՝ «Սոս և Վարդիթերը»։ Աբովյանի՝ իր վրա թողած ազդեցության մասին Պռոշյանը գրում է ինքնակենսագրության մեջ (տե՛ս Պ. Պռոշյան, Երկերի ժողովածու, հ. 7, Երևան, 1964, էջ 223), «Վերք Հայաստանին» և իմ «Սոս և Վարդիթերը» հոդվածում (նույն տեղում, էջ 399—408), «Հուշիկներում» և այլուր։
ՕՐ. Մ.-ԻՆ
(«Նայում եմ քեզ… միտս է գալիս…»)
(էջ 179)
Գրված է 1899 թ.։
ԳԱԹ ՓՎֆ № 413 պահվում է Մարիամ Վարդազարյանի ալբոմը և դրա մեջ ինքնագիրը, վերնագրված՝ «Ծաղիկներ»։
Առաջին անգամ, «Օր. Մ.-ին» վերնագրով տպագրվել է «Թատրոն», 1899, № 2, էջ 88, այնուհետև՝ ԵԺ I, 475, ինքնագրից, «Ծաղիկներ» վերնագրով։
Արտատպվում է «Թատրոնից»։
ԱՓՍՈ՜Ս
(«Լսի՛ր, սիրտս երգ է ասում…»)
(էջ 180)
Գրված է 1899 թ. սեպտեմբերին։
ԳԱԹ ՓՎֆ № 413 պահվում է Փ. Վարդաղարյանին ուղղված նամակը և դրա մեջ ինքնագիրը։
