Քանի որ հավաքույթը տեղի է ունեցել հունիսի 18-ին, պետք է ենթադրել, որ Թումանյանն «առանձնացել է» ոչ թե ոտանավորը գրելու, այլ չորս օր առաջ գրածը նորից աչքի անցկացնելու համար։
ԱՂԹԱՄԱՐԻ ԿՂԶՈՒՄ
(«Սըրտիս խորքերեն...») (էջ 277)
Գրված է 1915 թ. հունիսի 16-ին, Աղթամար կղզում։
ԳԱԹ Թֆ № 71 պահվում է ուրիշի ձեռքով արտագրված մի օրինակ, որի 23-րդ տողն ուղղել է Թումանյանը։ Եղել է «Սերը որ մեռավ», դարձրել է՝ «Սիրտը որ մեռավ»։
Առաջին անգամ տպագրվել է «Աշխատանք» (շաբաթաթերթ, Վան), 1915, 24 հունիսի, № 27, այնուհետև՝ ԵԺ I, 177—178։
Արտատպվում է «Աշխատանքից»։
ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ
(«Ու վեր կացա ես, որ մեր հայրենի օրենքովը հին...»)
(էջ 279, 483)
Գրված է 1915 թ.։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է Հր 1915, 15 նոյեմբերի, № 258, այնուհետև՝ ՀՀ, էջ 48—49, ԲՊ, էջ 37—38, ապա՝ ԵԺ I, 185—186։
Արտատպվում է ԲՊ-ից։
ԲԱՐՁՐԻՑ
(«Իմ բարի սըրտի էն մեծ խոհերից...»)
(էջ 281)
Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է Հմբ, 1915, 20 դեկտեմբերի, № 1, էջ 25—26, այնուհետև՝ ԵԺ I, 181—182։
Արտատպվում է Հմբ-ից։
