Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/659

Այս էջը հաստատված է

«ԳԵՐԵԶՄԱՆՆԵՐՈՒՄ ՎԱՂՈՒՑ ՀԱՆԳՉՈՒՄ ԵՆ...»

(էջ 345, 497)

Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։

Մեզ հասած ինքնագրերից մեկը պահվում է ԹԸԱ № 10 ծոցատետրում, որի մեջ եղած նյութերը վերաբերում են 1891—1892 թթ.: Այստեղից կարելի է ենթադրել, որ այս բանաստեղծությունը ևս պետք է գրված լինի նույն ժամանակ։

ԳԱԹ Թֆ № 100 ա պահվում է ևս մեկ ինքնագիր, որն, ըստ երևույթին, արտագրված է առաջինից։

Առաջին անգամ տպագրվել է Լրաբեր, 1979 ,№ 1, էջ 36։

Տպագրվում է Ա ինքնագրից։


«ՔԵԶ, ԳՈՎԱԾ ՄՈՒՍԱ, ԵՍ ՉԵՄ ՃԱՆԱՉՈԻՄ...»

(էջ 346, 498)

Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։

Ինքնագիրը պահվում է ԹԸԱ № 10 ծոցատետրում, որի մեջ եղած նյութերը վերաբերում են 1891—1892 թթ.» Այստեղից կարելի է ենթադրել, որ այս բանաստեղծությունը ևս գրված է նույն ժամանակ։

Առաջին անգամ տպագրվել է ԲԵՀ, 1972, № 1, էջ 154։ Այստեղ հրատարակող Ա. Ինճիկյանը գրության հավանական թվականը համարում է 1895-ը։

Տպագրվում է ինքնագրից։


1893

ՕՐ. Ն. Ս.-ԻՆ

(«Ալբոմիդ մեջ մի քանի տող...»)

(էջ 347)

Գրված է 1893 թ. հունվարի 14-ին։

ԳԱԹ Թֆ № 636 (լրացուցիչ) պահվում է Նունե Սողալյանի ալբոմը և դրա մեջ՝ ինքնագիրը, թվագրված՝ «93 I/14»։

Առաջին անգամ տպագրվել է ԲԵՀ, 1972, № 1, էջ 152։ Հրատարակել է Ա. Ինճիկյանը հետևյալ ծանոթագրությամբ. «Ն. Սողալյանը 90-ական թվականներին Թիֆլիսում աչքի ընկնող հայ մտավորական կանանցից է եղել, մանկավարժ, հարել է Հնչակյան կուսակցությանը, բարեկամական կապեր է ունեցել ժամանակի հայ գրողների, մասնավորապես Ղազարոս Աղայանի և Թումանյանի հետ»։

Տպագրվում է ինքնագրից։