Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/674

Այս էջը հաստատված է

1902

«ԹԱՓԱՌԵԼՈՎ ԲՈՐԺՈՄ-ՊԱՐԿՈՒՄ...»

(էջ 392)

Գրված է 1902 թ. սեպտեմբերի 8-ին, Մարիամ Թումանյանին ուղղված բացիկի վրա։

Ինքնագիրը պահվում է ԳԱԹ, Մ. Թումանյանի ֆոնդ, № 293։

Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ V, 215, այնուհետև՝ ԵԺ I, 506։

Տպագրվում է ինքնագրից։


«ՄԸՆԱՍ ԲԱՐՈՎ, ՈՒՂՏ ԲԱՐԵԿԱՄ...»

(էջ 393)

Գրված է 1902 թ. նոյեմբերի 5-ին, Բորժոմում։

ԳԱԹ ՓՎֆ № 413/10 գ պահվում է Թումանյանի՝ 1902 թ. նոյեմբերի 5-ին Բորժոմից Փ. Վարդազարյանին հղած նամակը և դրա մեջ՝ ինքնագիրը։

Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ V, 244, այնուհետև՝ ԵԺ I, 597։

Տպագրվում է ինքնագրից։

Թումանյանն օգտագործել է բանահյուսական նյութը՝ հումորով ներկայացնելու համար իր այցելությունը Բորժոմի ապարանքը, որտեղ այդ օրերին եղել են թագավորական ընտանիքի անդամներ, և բանաստեղծի բարեկամ բժիշկ Ա. Զարգարյանը (Ռուստեմը) ապրել ու աշխատել է որպես բժիշկ։ Թագավորական ընտանիքի անդամները չեն նկատել Թումանյանի այցը։ Հենց սա էլ ակնարկվում է ոտանավոր-առակում։


1904

«ԻՆՉ ԿԱՐՈՂ Է ՏԱԼ ՄԻ ՊՈԵՏ...»

(էջ 394)

Գրված է 1904 թ. փետրվարի 2-ին։ Այս ընծայականով Թումանյանն իր 1903 թ. «Բանաստեղծություններ» ժողովածուի (ԲԹ) մի օրինակը նվիրել է Վ. Խանդամիրյանին։

Բնագիրը մեր ձեռքին չի եղել։

Առաջին անգամ, ինչպես վկայում են կազմողները՝ «բնագրից կատարված