Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ10.djvu/403

Այս էջը հաստատված է

շունչ կքաշի, շատ է տանջվել5։ Թե պատահես — օգնիր քո խորհուրդներով: Նրա հետ եմ ղրկում նամակդ։

Դե արի՛, Ավո ջան։ Իսկ մինչև գալդ կարոտով համբույրներ ենք ղրկում Չուչիկին, Սոֆիկին ու քեզ6։

Քո Օհանես

384. ԱՐՇԱԿ ՉՈՊԱՆՅԱՆԻՆ

Թիֆլիս – Փարիզ

1921 թ., 6 հոկտեմբերի, Թիֆլիս

Սիրելի Չոպանյան

Մի քանի ժամանակ առաջ ստացա Ձեր նամակը և հուզմունքով տեսա, թե ինչպես է կենդանի Ձեր մեջ ընկերական սերը դեպի ինձ1։

Լիասիրտ շնորհակալ եմ, իմ ազնիվ ընկեր, և փոխադարձ համբույրներ եմ ղրկում։ Անհամբեր սպասում եմ, թե երբ պիտի վերջանա մեր դժբախտ խնդիրը իր ամբողջությամբ, որ կարողանանք անցնել մեր սիրած գործին — շինարարական գործի, կուլտուրական աշխատանքի, և Դուք էլ էդքան նուրբ ու ճաշակավոր մի գեղարվեստագետ՝ Ձեր գործին անցնեք։

Ես նոր եմ վերադարձել Երևանից2։ Մեր երկիրը շատ է ավերվել վերջին տարիների ընդհարումներից։ Ամեն անգամ, որ թուրքերն առաջ են անցել, աշխատել են հիմնովին փչացնել երկիրն ու ցեղը։

Դուք արդեն գիտեք իմ հին կարծիքը, թե էս հանգամանքներում Ռուսաստանն է մեր փրկությունը։ Եվ էս անգամ էլ, նույնիսկ էս հարբած վիճակի մեջ, ռուսները մեզ ազատեցին վերջնական փչացումից։

Ավերումի վրա ավելացավ էս տարվան երաշտը մեր երկրում։ Բայց պետք է վկայեմ, որ մեծ թափով ու մեծ անկեղծությամբ են մարդիկ աշխատում փրկել ժողովրդին ու վերաշինել երկիրը։ Եվ անշուշտ պիտի հաջողեն, եթե արտաքին