Նարիմանին էլ եմ ասել, որ քեզ ղրկեն։ Մյասնիկյանին էլ կխնդրեն, որ մեր տան համար մի բան գրի, ուր հարկն է։
Վրաց կառավարությունը և գրողների միությունը վճռել են և որոշել համարել ինձ ընդհանուր — թե հայերենը և թե վրացիներինը — իբրև երկու ժողովուրդներին կապող մեկը և իբրև բացառություն՝ էստեղ էլ են նշանակել թոշակ3։ Գրում եմ Աշոտին4, որ էդտեղի թոշակը—առաջին ամիսը հատկացնեն Հայաստանի սովյալներին, իսկ էստեղինը — առաջին ամիսը՝ երեխաներին (երեխաների շաբաթ է), երկրորդ ամիսը — Ռուսաստանի սովյալներին5
Մենք ամենքս լավ ենք։
6Տանեցիք եկան բեռնավորված։ Աստղիկն էլ հետներն էր, հենց նոր գնաց։ Համլիկը հասել է Պոլիս։ Բարևիր Հայկին և տիկնոջը:
Արի։
Համբուրում ենք ամենքս՝
Խնդրում եմ առանձին ուշք դարձնեք, որ պ. Փիլիպոս Վարդազարյանն իր ժամանակին սատանա իր պայոկը։ Ինքը չի կարող շարժվել, ոտից զրկված է։
Շատ շնորհակալ պիտի լինեմ1։
