լիական ազգին, էնպես էլ իրար։ Եվ արդեն սրա մեջ է բանաստեղծության ու առհասարակ գեղարվեստի կախարդական ուժը…» (ԱՀ 7, 231— 232)։
Ի պատասխան Թումանյանի ջերմ խոսքի, Հ. Բյոքստոնն ասել է, որ իրենք իբրև անգլիացիներ երբեք ավելի հպարտ չեն զգացել իրենց, քան այդ երեկո։ «Շեքսպիրը,— ասել է նա,— մեծ դեր է կատարել աշխարհի բոլոր ցեղերը և լեզուները իրար մոտեցնելու գործում։ Ոչ ոք Շեքսպիրի չափ չի ծառայել համամարդկային եղբայրակցության դատին»։ Այնուհետև Հ. Բյոքստոնը իր գոհունակությունն է հայտնել Շեքսպիրին նվիրված այդ տոնի համար մի քաղաքում, որը եղել է հին ու նոր գրականությունների և գեղարվեստի կենտրոն (Հր, 1916, №96)։
Պահպանվում է մի երկտող, որով անգլիացի հյուրերը 1916 թ. հունիսի 21-ին բանաստեղծին հրավիրել են մի բաժակ թեյի «Օրիոն» հյուրանոցում. «Մենք Թիֆլիսը կթողնենք հաջորդ շաբաթ և շատ երջանիկ կլինենք մեկնելուց առաջ մի անգամ էլ տեսնել Ձեզ։
Առաջիկա ուրբաթ Ձեզ տեսնելու հույսով, խնդրում ենք ընդունել մեր հատուկ ողջույնները» (ԹԹ, ՆՆ, թզթ. № 38)։
236. ՋՈՐՋ ԱԼԷՔՍԱՆԴԵՐԻՆ
Թիֆլիս—Լոնդոն
(էջ 238)
Անգլերեն թարգմանությունը անհայտ է։ Հեռագրի հայերեն բնագիրը տպագրվել է Հր, 1916, № 94, ապրիլի 30, ԵԺ VI, 414, Հեռագիրն ուղղված է Լոնդոնի Շեքսպիրյան հոբելյանական կոմիտեի նախագահ Ջորջ Ալեքսանդերին:
237. ՆԱՐ-ԴՈՍԻՆ
Թիֆլիս
(էջ 238)
Ինքնագիրը չի պահպանվել։ Ժամանակը որոշվում է մոտավորապես` ըստ առաջին հրապարակման:
Տպագրվել է Ծերուն Թորգոմյանի՝ Եղիշե Չարենցի մասին գրած հուշերում (Հոգեթով հույզեր, 1979, Թբիլիսի, էջ 134)։
