Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/123

45 Էն օրվանից թըռչուն քույրը
Ցերեկն ահով կուչ է գալի,
Հենց հասնում է մութ գիշերը՝
— Սըհա՜կ… Սըհա՜կ… ձեն է տալի:

Ձեն է տալի գիշերն ի բուն
50 Կանչում տըխո՜ւր, աղեկըտո՜ւր,
Աշխարհքն այնինչ մըտած խոր քուն,
Ինքը մենակ ու շուրջը լուռ:

117