Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/195

Դարձել էին նրանք արդեն
Կաչաղակներ լեզվանի,
Որ անշնորհք գրչակներին
Ահեղ խրատ միշտ լինի.

25 Չըհանդըգնեն մըտնել վեճի
Ճըղճըղալով՝ նրանց հետ,
Որոնց աստված տվավ երգչի
Ձիրք ու քնար առհավետ։

189