Էլ ո՞ւր գնաս, էլ ո՞նց ապրես…
Ա՜խ, տըմարդի. ա՜խ, անիրավ.
[Իսկի] տեսա՞ր, թե ինչ արավ։
Հալա դեռ կաց, Գել կասեն ինձ,
385
Թե մի ճանկըս կընկնես նորի՜ց,
Է՛ն բանն անեմ, [փորըս] վըկա
Մորըդ կաթը քըթիցդ գա։
Ասավ, պըրծավ,
Ու վեր կացավ,
390
Երկար սովից ծունկը կըտրած,
Սաստիկ ցավից հանգած, հատած,
Կաղին տալով,
Ժընգժընգալով
Գընաց՝ էնքան ման գա կըրկին,
395
Մինչև էլ եդ են
Ճանկը գըցի
Ու քըձըձի։
Էլ քար ու [քոլ], էլ սար ու ձոր,
Ման եկավ ման, օրվան մի օր
400
Մի բացատում՝ մին էլ տեսավ—
Կեռիկ-մեռիկ
Սանամերիկ,
Իր սուր դընչով,
Թուխլիկ պընչով
405
Աղվեսն, ասես, գետնից բուսավ.
— Հա՜, վերջապես,
Գըտել եմ քեզ,
Կանչեց Գելը ճամփեն բըռնած
Ու իր հերսից էնպես ոռնաց,
410
Որ ով լսեց, գազան թե մարդ,
Հոգին դարձավ կորեկի հատ։
Բայց Աղվեսը [հանդարտ] ու պաղ,
[Գիլին էսպես դարձավ խաղաղ.]
— Դու մի խելոք մարդ ես, կարծես,
415
Բայց խոսքերըդ վայել չեն քեզ.
