Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/321

Այս էջը հաստատված է

ՄԱՐԻԱ ԿՈՆՈՊՆԻՑԿԱՅԱ

<ՊՐՈՄԵԹԵՈՍ ԵՎ ՍԻԶԻՖ>

Սիզիֆն ու Պրոմ<եթեոսը> զրույց էին անում․

Սիզիֆ

Բախտավո՞ր է քո ցեղը։

Պրոմ.

Օ՜, ո՛չ. անբախտ է իմ ցեղը։

Սիզիֆ

Նա էլ է քարեր շպրտում ղեպի բարձր։

Պրոմ.

5 Քարերից էլ վատ։ Նա յուր մտքերն է ձգում դեպի բարձր, իսկ այն՝ մտքերն գլորվում են ցած․ նա բարձր է ձգում յուր կամքը, և կամքը գլորվում է ցած, նա բարձր է ձգում յուր հոգին, և հոգին գլորվում է ցած։

Սիզիֆ

Եվ չի՞ հոգնում։

Պրոմ.

10 Չի հոգնում։

Սիզիֆ

Ուրեմն նրանք մարդիկ չեն, նրանք հսկաներ են։

Արձագանք

Հսկանե՜ր…

315