Ամրան տոթն անցավ— աշնան հովն եկավ։
Ձմրան ձյունից հետ— ծաղկոցը գարնան
Արևն ելնում է վառ
Ու դեմքը շիկնած՝ ընթացքի մեջ։
5
Վըտակները ողջ ծովն են դառնում ետ,
դարը նորոգվում
ամեն առավոտ,
աշխարհքին երևում նորափայլ արև,
հուներով հոսում անվերջ նոր ջըրեր…
10
մարդն է մենակ— ապրում մի անգամ
Ետ չի դառնում երբե՜ք, երբե՜ք։
նրա կյանքը —
Օդի հունչ է…
Կյանքի վերջը (հանգը)
15
Փխրուն բլուր դամբանին,
Միջից [բուսնում է] пробивается կռոթուկ։
