Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/346

	Էսպես՝ գարնան ջերմ արևի շողերի մեջ ողողված
	Չորանում է կամաց-կամաց կայծակնահար կաղնըքին:

1 ինք. Ա	Լուսը լուսին քո ժպիտն է [միշտ իմ
	դեմը] ճառագում,
inq. Բ ա	Լուսը լուսին քո ժպիտն է [միշտ իմ
	վրա] ճառագում,
	Լուսը լուսին քո ժպիտն է [միշտ իմ
	դեմը] ճառագում,
2 ինք. Ա ա	Բայց ա՜խ, արդեն [սրտից]
	զարկված դեպի ցած եմ ես հակվում:
բ	Բայց ա՜խ, արդեն [խորունկ]
	զարկված դեպի ցած եմ ես հակվում:
ինք. Բ	Բայց [ես] [ախ] [դո՜ւր] արդեն
	անբույժ զարկված [լուռ մարում եմ	ու ցամաքում]:
3 ինք. Ա	Էս էն վառ արեգակի շողերի տակ
	[մեղրածոր]
4 ինք. բ	Կայծակնահար կաղնին ոտքի ցած է
	թեքվում

1921

«ԱՌԱՏ, ԱՆՀԱՏ՝ ԱՍՏԾՈԻ ՆԸՄԱՆ՝ ՄԻՇՏ ՏԵՂԱԼՈԻՑ ՀՈԳՆԵԼ ԵՄ ԵՍ» (էջ 47)

4 ինք. Ա	Ամեն ճամփի ի ըսպասելուց ու
	փընտրելուց հոգնել եմ ես։