Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/347

«ԵՍ ՇԸՆՉՈԻՄ ԵՄ ՄԻՇՏ ԿԵՆԴԱՆԻ ԱՍՏԾՈԻ ՇՈԻՆՉԸ ԱՍԵՆՈԻՐ» (էջ 48)

1 ինք․ Գ ա	[Ու] շընչում եմ ես կենդանի Աստծու
	շունչը ամենուր
բ	[Ու] շընչում եմ ես [մաքուր ու հուր]
	Աստծու շունչը ամենուր է
2 ինք․ Ա,Բ	Ես լըսում եմ իրեն անլուռ կանչն ու
	հունչը ամենուր.
Գ ա	[Ու] լըսում եմ իրեն անլուռ ու
	հունչը ամենուր
բ	Ես լըսում եմ իրեն անլուռ կանչն ու
	հունչը ամենուր.

«ԱՐՅՈՒՆԱԼԻ ԱՂԵՏՆԵՐՈՎ, ԱՎՄՈԻԿՆԵՐՈՎ ԱՀԱՐԿՈԻ» (էջ 49)

1 ինք. Բ	[Արյուններով], աղետներով,
	աղմուկներով ահարկու
3 ինք․ Ա	Իրենց հոգու անապատից [վեր են
	կացել սոսկահար

«ԱՄԵՆ ԱՆԳԱՄ ՔՈ ՏԸՎԱԾԻՑ ԵՐԲ ՄԻ ԲԱՆ ԵՍ ԴՈԻ ՏԱՆՈԻՄ» (էջ 50)

1 ինք․ Ե	Ամեն անգամ քո տրվածից երբ մի
	մասն ես դու տանում
ինք․ Զ, Է ա	Ամեն անգամ [իմ աշխարհքից] երբ
	մի [մասն] ես դու տանում,
բ	Ամեն անգամ [իմ աշխարհքից] երբ
	մի բան ես դու տանում,}
2 ինք․ Ե	Ամեն անգամ, երբ տեսնում եմ, թե
	ինչքան է դեռ [ինձ] մընում