Մարդու առաջ պահած է միշտ
Բայց թե հանկարծ հասնի մի վիշտ
Թե մեծ փողով խրիտ գնա,
ճամփեն կորցնի—սնանկանա,
5
Վերջը—ինչ էլ որ պատահի,
Մարդ նամուսը պետք է պահի.–
Բայց թե ինչպես — ով որ կուզի
Թող էս հնուց բանը լսի։
էն օրվանից դեսն ինչքան է անցել,
10
Ինչքան մթնել Է, ինչքան լուսացել,
Չղջիկն ամոթից գիշերն Է շրջում,
[Որ իրան սնանկ ոչ ոք չըտեսնի]
Թիթեռն Էլ ծովի վրա է թռչում,
[Որ գուցե իրանց կորուստը
գտնի]․
15
Իսկ փուշը, ով որ մոտիցը
անցնում,
Փեշիցը բռնում, քաշում Է,
հարցնում,
Թե չեն տեսել իր
պարտապաններին՝
Էն չըղջիկին կամ թիթեռին—
