Ոչ մի վտանգ նա չի հարցրել
Ոչ մի գիշեր մթագին,
Միայն ճգնում է շուտով հասնել
Երևացող կըրակին։
14
Այնպես կրակ է անում,
23
Ջրի ճեղփյուն և ողջ մարմնով
24
Խանդից այրվում է սաստիկ։
25-26
Լռեց հանկարծ… և ծովափին
Երևեցավ մի ստվեր…
30
Մեղմիկ դիպչում ափերքին,
33 ա
Նրանք կարծես [թե խոսում են…]
բ
Նրանք կարծես փըսփըսում են…
34
Եվ սատղերր կամարից
35
Մի արերան բամբասում են
38-39
Եվ դարձյալ մութ գիշերով
Մեկը խավար ծովն, է մըտնում
40
Մյուսը ահից դողալով
40-ից հետո
Ծունկ է չոքում լուռ ծովեզրին
Եվ ականջը խոնարհած,
Հետևում է ջրի ձայնին,
Որ հեռանում է կամաց…
Մյուս գիշերը, նույն ժամանակ,
էլ նույն կրակն է վառվում,
Եվ կրակի շուրջը դատարկ
էլ նույն անցքն է կատարվում։
Բայց Թամարի հոր հարևան
Մի քանի մարդ չարասեր
Նրանց գաղտնիքըն իմացան.
Եվ ամպամած մի գիշեր
Լույսը հանգցրին․ լողորդն հոգնած
Մոլորվեցավ սև ծովում,
