Շատ Է պատահում այսպես հրաշք բան,
Որ ձուկ ու թռչուն, վայրենի գազան,
Անբան անասուն, անշունչ քար ու փետ
Լեզու են առնում խոսում իրար հետ։
1-3
Ահա մի անգամ անտառի մեջ էլ
Արծիվն ու Կաղնին սկսեցին վիճել
Թե որն իրանցից շատ տարի կապրի,
5-8
Արծիվն ասաց ես, Կաղնին Էլ թե՝ ես…
Վերջը այս տեսակ պայման կապեցին.
11-12
Որ թե որոշած այն օրին հասնեն,
Մեկ Էլ այն օրը գան իրար տեսնեն։
19-20
Եվ այնպես հուժկու կանգնեց
անտառում,
Որ էլ վայր չընկնի հինգհարյուր
տարում։
27-29
Թեև թարմ ու նոր, ճյուղերն Էլ կանւաչ,
Բայց հո րնկել Էր իրանից առաջ…
—Հե՛յ դու, ձայն տվեց, պարծենկոտ
Կաղնի։
