Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/389

Ճիպոտը ձեռքին,
Արտասուքն աչքին,
Սոված,
Խռոված,
5 Գնաց, կորավ
Ետ չը դառավ,
[Հիմի եղբայրը փոշմանած]
Ման է գալիս թռչուն դառած,
Ու սրտաբեկ
10 Գիշեր-ցերեկ
Կանչում՝
Սըհակ, Սըհակ...
  

2

Նրա եղբայրը միշտ ման է գալիս
Միշտ ման է գալիս ու ձայն է տալիս
Ծանոթ-անծանոթ հարցնում ամենքին
Չե՞ն տեսել արդյոք եղբայր Սըհակին:

5 Բայց ոչ մի տեղ չի գտնում
[Անքուն, գողունի] Ցերեկը անգուլ գիշերը

մթնում

[Ու ողջ գիշերը] ծվում ցավագին,
Հարցնում է փնտրում կորած Սհակին.

___________
1 Փայտը ձեռքին
5 [Նա] գնաց, կորավ
6 [էլ] ետ չըդառավ.
11 [Ճչում]
2-րդ հատավածում 1-4 ունի նաև՝
Եղբայրն այն օրից [միշտ] ման է գալիս
[միշտ] ման է գալիս ու ձայն է տալիս.

Սըհա՜կ, Սըհա՜կ...

Ծանոթ-անծանոթ՝ հարցնում ամենքին.
Չե՞ն տեսել արդյոք կորած Սըհակին.