5
Ասում են՝ այնտեղ, արծըվի նըման,
11
Այնքան գեղեցիկ եղնիկ չէր տեսել
16-18
Իրեն այն քնքուշ ծաղկով բախտավոր:
Մեծ բախտը սակայն առաջին էր դեռ.
Եկավ այն օրն էլ հասավ երջանիկ:
Փողը հընչեց։ Ահա փունջ֊փունջ
Ահա աղջիկն իր գեղանի
Նըշան տա գոռ պայքարին,
Աղջիկն հանկարծ առաջ եկավ
76
Խընդրում նորից ու նորից:
— Ասա՛, դստրի՛կ, ի՞նչ ես ուզում
Էս աննըման քաջերից
Վեր կըբերեն քեզ համար:
Ոչ գոհար եմ ես պահանջում
Ինքն Է այրվում նորա մեջ
Այսպես անցան շատ տարիներ։
138-139
Այնքա՜ն արավ լաց ու կոծ,
Որ ծով կըտրեց արտասուքը
141-142
Ծածկե՜ց, կորա՜ն, ինքն Էլ մեջը…
Այժմ այնտեղ տըրտմաշուք
145-146
Ու այն վճիտ ջըրերի տակ
