Քարերն ասին․
40
-Ծառիկ-մառիկ, կանաչ թառիկ
Ինչո՞ւ [էդչափ] էդպես տերևաթափ։
Ծառը ասավ․
-Վա՜հ, ձեր տունը աստված շինի,
Մուկիկի պես մարդը մեռավ,
45
Աշխարհքն էսպես մընաց անտեր․
Բողոճը թուխ հողագլուխ,
Ծիտիկն թևակոտոր,
Ես որ լինեմ տերևաթափ,
Մեծ բան է․․․
50
-Ա՛խ-վա՜խ, ա՜խ-վա՜խ, քարերին ասին
Մուկիկի պես մարդը մեռավ․․․
Ու գոռալեն, գըռգըռալեն
Թափվեցին ցած ջրերի մեջ։
Ջրերն ասին․
55
-Ի՜նչ պատահեց, ա՜յ խենթ քարեր,
Չէ՞ դուք ձեր տեղն անժաժ էիք,
Ինչու՞ էսօր գըլդոր-մըլդոր։
Քարերն ասին․
-Էլ ի՞նչ ան անժաժ․ բա չեք ասիլ
60
Մուկիկի պես մարդը մեռավ,
Աշխարհքն էսպես մընաց անտեր,
Բողոճը թուխ հողագլուխ,
Ծիտիկն թևակոտոր,
Ծառիկը լափ տերևաթափ,
